In grote mate blijft onze kennis beperkt omtrent de gedetailleerde spiercontrole bij snelle hand- en vingerbewegingen. Het onderarm- en hand gebied herbergt maar liefst negenendertig spieren, waarbij tijdens de uitvoering van technisch geavanceerd instrumentaal spel de meeste van deze spieren herhaaldelijk en met hoge frequentie worden geactiveerd. Wanneer we het complexe berekening probleem beschouwen waarmee het zenuwstelsel wordt geconfronteerd, wordt duidelijk waarom motor-systeem psychologen voortdurend op zoek zijn naar een hiërarchische controle theorie die de nauwkeurigheid en stabiliteit van prestaties bij getrainde musici kan verklaren.
Het is van cruciaal belang om op te merken dat er een aanzienlijke beperking bestaat in het huidige onderzoek naar spieractiviteit bij uitvoeringen van dergelijke complexe hand- en vingerbewegingen. Directe observatie van de verfijnde details van spieractiviteit in de menselijke arm en hand is momenteel niet mogelijk tijdens deze uitvoeringen. Evenzo blijft het observeren van de hersenen, die verantwoordelijk zijn voor het sturen van deze bewegingen, een uitdaging. Deze beperking in directe waarneming vormt een waardevol onderzoeksgebied dat ons vermogen om een diepgaand begrip te krijgen van de precieze mechanismen die ten grondslag liggen aan de controle van dergelijke complexe motorische handelingen beperkt.
Zelfs wanneer muziek wordt gecomponeerd met de fysieke beperkingen van de muzikant in gedachten, kunnen deze beperkingen ervoor zorgen dat bepaalde stukken onspeelbaar zijn voor een aanzienlijk percentage bekwame muzikanten. Niet elke pianist is in staat om elk stuk dat voor piano is geschreven uit te voeren. De menselijke biomechanica speelt een essentiële rol in de prestaties van deskundige musici. Het algemene gebrek aan erkenning van dit feit, evenals het verwaarlozen van ergonomische factoren, behalve op een zeer basaal niveau tijdens muzikale training, is waarschijnlijk grotendeels verantwoordelijk voor de blessures die muzikanten in het begin van hun carrière oplopen.
Voor een pianist wiens hand of arm fysiek niet geschikt is voor het instrument, of diens individuele techniek geen rekening houdt met de beperkingen of unieke kenmerken van zijn eigen bewegingspatronen, is er vrijwel geen perspectief op een carrière zonder pijn en meestal weinig kans op een succesvolle muzikale loopbaan.
コメント